| NASELJAVANJE JEVREJA U ZEMUNU
Pretpostavka je da u Zemunu još u srednjem veku bilo pojedinačnih jevrejskih porodica. Međutim, prema do sada poznatoj arhivskoj građi sa sigurnošću se može reći da su 1726. godine bili stanovnici Zemuna Jevreji Josif Isak i Isak Mojsej.
Godine 1739. iz Beograda je izbegla grupa od dvadesetak aškenaskih porodica i nastanila se u Zemunu. To je i godina osnivanja Jevrejske veroispovedne opštine u Zemunu.
Prema popisu iz 1756. godine 15 jevrejskih porodica živelo je u sopstvenim kućama, 4 porodice su bili stanari, a u jednoj, opštinskoj kući stanovali su kantor, učitelj, šahter i školski poslužitelj.
Jevreji u Zemunu su trpljeni, što znači da su bili podvrgnuti raznim ograničenjima. Oni nisu mogli otvarati zanatske i trgovačke radnje, u centru grada, zatim su mogli da stanuju samo grupisani oko Dubrovačke ulice. Međutim, bilo je i nekih rešenja koja su išla u prilog očuvanja zajedništva, religije i tradicije.
Odlukom Generalne komande Slavonsko-sremske vojne granice u Osijeku od 22. aprila 1755. godine odobreno je da jevrejske sudije i crkveni oci sude u privatnim parnicama između Jevreja u Zemunu, a Magistratu je naloženo da pruža zvaničnu podršku i pomoć u vršenju njihovih dužnosti. Jevrejski sudija je čak imao pravo da osudi Jevrejina na zatvor do 48 sati.
Godine 1753. data je privilegija za 19 jevrejskih porodica da smeju da stanuju u Zemunu. Godine 1816. carskom odlukom dozvoljeno je da 30 jevrejskih porodica ima pravo na stanovanje u Zemunu.
Car Franja Josif je 27 februara 1868. priznao ravnopravnost Jevrejima u vojnoj granici. Tada su prestala ograničenja u pogledu naseljavanja, kupovine nekretnina i izbora zanimanja. Prestala je i naplata zaštitnog poreza od Jevreja u Zemunu. |
