Arhivski snimak groblja sa označenim delom koji je otuđen
(foto David Montiljo, 1974.)

Početkom sedamdesetih godina prošlog veka počeli su pritisci na Jevrejsku opštinu Zemun da se odrekne dela groblja za potrebe sahranjivanja ''zaslužnih građana Zemuna''. Prema dostupnoj arhivskoj građi vidi se da je taj pritisak bio stalan kako bi se naša zajednica privolela na ustupanje dela groblja. Iako je svima bilo poznato da se u tradiciji Jevrejskog naroda nikada ne prekopavaju grobovi, (arheolozi u Svetoj zemlji momentalno obustavljaju iskopavanja kada se naiđe na jevrejsko groblje), pritisci su bili nastavljeni preko Saveza Jevrejskih opština Jugoslavije.

Na osnovu zapisnika komisije koja je bila sastavljena od stručnih ljudi iz Saveza Jevrejskih opština Jugoslavije, Jevrejske opštine Zemun, Saveza boraca i Pogrebnog preduzeća, saznajemo da je 24. aprila 1974. godine postignut načelni sporazum o premeštanju velikog broja spomenika. Verovatno je bilo dosta otpora da se ovakav zaključak realizuje, jer tek tri godine kasnije Jevrejska opština Zemun zvanično poklanja deo groblja opštini Zemun. Zahvaljujući fotografijama koje je 1974 godine snimio David Montiljo, imamo priliku da vidimo kako je izgledao najstariji deo groblja i koliko je tim činom učinjena neizmerna kulturološka i istorijska šteta. Umesto premeštanja dobro očuvanih spomenika sačuvani su delovi tridesetak srušenih nadgrobnih spomenika. Ti ostaci spomenika su betonirani u tri reda bez ikakvih obeležja i objašnjenja zašto su tu postavljeni. Nažalost tada su uništeni najstariji  spomenici na groblju od kojih i spomenik iz 1745. godine koji se još uvek mogao pročitati. Između ostalih spomenika, nestali su i spomenici predaka Teodora Hercla. Za utehu, sačuvani su spomenici dede i babe Teodora Hercla, Simona i Rivke, koji Jevrejska opština sa dužnom pažnjom danas održava.